To drzewo oliwne ma 3350 lat!
Oliwa z oliwek i drzewa oliwne są moją pasją, kiedy zatem miałem wybrać ostatni przystanek tegorocznych wakacji, wybór nie mógł być inny. Pojechaliśmy do dystryktu Santarém dotknąć żywej historii (dosłownie).
Tam, wśród wiekowych drzew oliwnych, spotkałem się z istotą przetrwania i piękna - najstarszym drzewem oliwnym w Portugalii.
Te kilka chwil w obecności wiekowego drzewa stało się wspaniałym przeżyciem, które otworzyło mi drzwi do zapomnianych historii, a także pozwoliło ponownie zrozumieć znaczenie tego wyjątkowego daru natury.
Drzewo oliwne nazywane Oliveira do Mouchão, nie tylko przyciąga wzrok swym potężnym, nieregularnym korpusem, ale przede wszystkim fascynuje swoim wiekiem. Przetrwało 3350 lat, nadal owocuje i nadal daje pożywienie ludziom.
To jest naprawdę wspaniałe. Zazwyczaj kiedy mamy szansę zobaczyć przedmioty mające tysiące lat, są one martwe a dotykanie ich zabronione.
Usiadłem sobie w cieniu istoty, która jest tu od ponad 3000 lat!
(kontynuuj czytanie pod wideo)
Przypomniało mi się, że gałązka drzewa oliwkowego, jako symbol pokoju, radości, chwały i zgody, ma uniwersalny wymiar, który przekracza granice narodów i wierzeń.
W starożytnej Grecji szacunek do drzew oliwnych był tak duży, że zbieranie oliwek było zarezerwowane dla dziewic i młodych mężczyzn, którzy złożyli przysięgę czystości.
Saul, pierwszy król Izraela, został koronowany przez wcieranie oliwy z oliwek w czoło.
W Nowym Testamencie, oliwa odgrywała ważną rolę zarówno w zdarzeniach z życia Chrystusa, jak i w przypowieściach, przekazując wartości duchowe i moralne.
W Koranie drzewo oliwne było symbolem łaski i mądrości.
W starożytnym Rzymie handel oliwą odbywał się na dedykowanym rynku a transport był obsługiwany przez specjalną i żeglugę handlową. Zwycięscy gladiatorzy, podobnie jak rzymscy cesarze, byli honorowani gałązkami oliwnymi.
Stojąc (bo po chwili jednak wstałem) obok drzewa, które przetrwało tysiąclecia, trudno nie odczuwać tego niezwykłego połączenia z historią i naturą. To świadectwo czasu inspiruje do refleksji.
Piękne jest to, że mimo wojen i kataklizmów drzewa takie jak Oliveira do Mouchão nadal są z nami.
Piękne jest także to, że oliwa z oliwek mimo upływu wieków nadal ma specjalne miejsce w naszej kulturze. Otaczające ją duchowe aspekty zostały na kartkach historii, ale szlachetność olejku pozostała niezmienna.
Piękne jest w końcu to, że za sprawą zaawansowanych technologii i rosnącej wiedzy, możemy uzyskać oliwę, która zachwyca smakiem i zapachem jak nigdy wcześniej.
Homer w czasach starożytnej Grecji nie miał szans spróbować tak czystej i świeżej oliwy jak mieszkańcy ziemi w XXI wieku. Co więcej, nawet ludzie żyjący 50 lat temu nie dysponowali jeszcze wiedzą, która sprawia, że obecnie możemy uzyskać naprawdę pełną smaku i pozbawioną defektów oliwę.
Myśląc o tym w obecności Oliveira do Mouchão mającym 3350 lat poczułem się prawdziwym szczęściarzem. Historia, przypowieści, smak i zapach wprawiły mnie w iście romantyczny nastrój, który dla odmiany sprawił, że w trybie natychmiastowym musiałem spróbować oliwy. Była pod ręką, jak zawsze, pachniała ziołami i trawą, w smaku przebijały się orzechowe nuty, ależ było przyjemnie.
Tam, wśród wiekowych drzew oliwnych, spotkałem się z istotą przetrwania i piękna - najstarszym drzewem oliwnym w Portugalii.
Te kilka chwil w obecności wiekowego drzewa stało się wspaniałym przeżyciem, które otworzyło mi drzwi do zapomnianych historii, a także pozwoliło ponownie zrozumieć znaczenie tego wyjątkowego daru natury.
Drzewo oliwne nazywane Oliveira do Mouchão, nie tylko przyciąga wzrok swym potężnym, nieregularnym korpusem, ale przede wszystkim fascynuje swoim wiekiem. Przetrwało 3350 lat, nadal owocuje i nadal daje pożywienie ludziom.
To jest naprawdę wspaniałe. Zazwyczaj kiedy mamy szansę zobaczyć przedmioty mające tysiące lat, są one martwe a dotykanie ich zabronione.
Usiadłem sobie w cieniu istoty, która jest tu od ponad 3000 lat!
(kontynuuj czytanie pod wideo)
Przypomniało mi się, że gałązka drzewa oliwkowego, jako symbol pokoju, radości, chwały i zgody, ma uniwersalny wymiar, który przekracza granice narodów i wierzeń.
W starożytnej Grecji szacunek do drzew oliwnych był tak duży, że zbieranie oliwek było zarezerwowane dla dziewic i młodych mężczyzn, którzy złożyli przysięgę czystości.
Saul, pierwszy król Izraela, został koronowany przez wcieranie oliwy z oliwek w czoło.
W Nowym Testamencie, oliwa odgrywała ważną rolę zarówno w zdarzeniach z życia Chrystusa, jak i w przypowieściach, przekazując wartości duchowe i moralne.
W Koranie drzewo oliwne było symbolem łaski i mądrości.
W starożytnym Rzymie handel oliwą odbywał się na dedykowanym rynku a transport był obsługiwany przez specjalną i żeglugę handlową. Zwycięscy gladiatorzy, podobnie jak rzymscy cesarze, byli honorowani gałązkami oliwnymi.
Stojąc (bo po chwili jednak wstałem) obok drzewa, które przetrwało tysiąclecia, trudno nie odczuwać tego niezwykłego połączenia z historią i naturą. To świadectwo czasu inspiruje do refleksji.
Piękne jest to, że mimo wojen i kataklizmów drzewa takie jak Oliveira do Mouchão nadal są z nami.
Piękne jest także to, że oliwa z oliwek mimo upływu wieków nadal ma specjalne miejsce w naszej kulturze. Otaczające ją duchowe aspekty zostały na kartkach historii, ale szlachetność olejku pozostała niezmienna.
Piękne jest w końcu to, że za sprawą zaawansowanych technologii i rosnącej wiedzy, możemy uzyskać oliwę, która zachwyca smakiem i zapachem jak nigdy wcześniej.
Homer w czasach starożytnej Grecji nie miał szans spróbować tak czystej i świeżej oliwy jak mieszkańcy ziemi w XXI wieku. Co więcej, nawet ludzie żyjący 50 lat temu nie dysponowali jeszcze wiedzą, która sprawia, że obecnie możemy uzyskać naprawdę pełną smaku i pozbawioną defektów oliwę.
Myśląc o tym w obecności Oliveira do Mouchão mającym 3350 lat poczułem się prawdziwym szczęściarzem. Historia, przypowieści, smak i zapach wprawiły mnie w iście romantyczny nastrój, który dla odmiany sprawił, że w trybie natychmiastowym musiałem spróbować oliwy. Była pod ręką, jak zawsze, pachniała ziołami i trawą, w smaku przebijały się orzechowe nuty, ależ było przyjemnie.
